Wazige zicht

Ik slaap nog steeds slecht, dus wordt weer om 4 uur wakker. Nou ja, dan gebruik maken van de tijd die ik nu extra heb. Ik ga een zonsopgang proberen op te zoeken. Het gedeelte van het eiland waar ik zit is dit niet makkelijk, omdat de bergen het uitzicht blokkeren. Maar even goed ga ik toch op pad. het is 5.30 uur als ik aan mijn wandeling begin een 30 to 40 minuten later kom ik op een plekje uit waar je een stukje van de zonsopgang kan zien aan de ene kant en aan de andere kant de volle maan nog zie schijnen boven de bergen. 

Op me weg terug na het bewonderen van dit aanzicht neem ik me een donut, zo eentje wat je ook in films ziet. Gigantisch groot en met een laagje suiker. Heb ik wel verdient vind ik. 

Eenmaal terug in het hostel was ik even vergeten dat ik nog een wandeling op het staan voor vandaag, dus ik ga even rusten want ik voel al wat pijntjes op komen. Maar het komt vast goed. 

Rond 10 uur vertrekken we met een paar andere hostel gasten naar het Waihe'e Ridge. Hier gaan we 6,5 km omhoog lopen de berg op. Het eerste gedeelte is al ontzettend stijl, daarna wordt het iets minder, maar is het vooral modderig. Iedereen die we tegen komen op weg omhoog, zit onder de modder vlekken van het uitglijden over het pad. Het uitzicht is weer prachtig op de uitkijk plekken, maar tijdens het lopen heb je hier niet echt oog voor. Tenminste ik niet. Ik ben vooral bezig geweest met niet uitglijden en proberen lucht te krijgen, gezien mijn conditie niet echt top is. Maar als kers op de taart, gaat het ook nog eens regen. Ik denk dat dit mijn les is. Ik haat namelijk regen. Alles is prima, kou, wind of te veel zon, maar geen regen alsjeblieft. En wat krijg ik? Regen. Alsof het nog niet lastig genoeg is om die berg op te komen. Een aantal keren komt het in me op om op te geven. Mijn lichaam, vooral mijn onderrug en knieën, doen nu wel heel erg veel pijn en ik moet nog ook weer terug naar beneden. Maar ik doe het niet. Problemen voor later denk ik dan. Eenmaal boven voel ik me natuurlijk wel extra trots dat ik toch ben doorgegaan, maar het uitzicht is niet perse heel indrukwekkend. Of het kan ook zijn dat ik de groene bergen nu inmiddels wel gezien heb. En daarnaast is het nogal mistig, beetje teleurstellend dit. 

(onder het kopje video's vind je korte filmpjes die ik gemaakt heb tijdens de wandeling)

Na 1.5 uur zeike nat omhoog te zijn gelopen en 1.5 uur weer de zelfde route omlaag gaan we terug naar het hostel. Daar aangekomen neem ik snel een douche en ga ik samen met Sergio (Mexicaan uit Vancouver) opzoek naar een strandje. Het plan is om de bus te nemen naar Ho'okipa Beach, in het noorden van het eiland. Ons is verteld dat we hier schildpadden kunnen zien tegen zonsondergang. Gezien het al 3 uur is en we nog 1.5 uur moeten reizen hebben we dus een klein beetje haast, als we wat speling in de tijd willen. Maar gezien we allebei niet zo heel goed zijn in busschema's en de bus ook nog eens niet komt opdagen. Rijden we als resultaat hiervan, in een andere bus rondjes rond ons hostel. We bestellen toch maar even een Uber voor de zekerheid. Eenmaal aangekomen in Ho'okipa Beach, zien we helaas geen schildpadden. De hele avond niet. Maar wel gigantisch hoge golven en surfers die hier met gemak over heen glijden. Heel indrukwekkend om te zien, moet ik zeggen. 

Na een ontzettend gezellige middag en avond gaan we weer terug, want ik moet me koffer inpakken voor morgen. Maar ik merk ook dat de twee wandelingen van deze dag iets te veel waren voor me onderrug  en rest van me lichaam. 

Rond half 9 in de avond heb ik dan alles ingepakt en ik ben zo moe dat ik niet meer rechtop kan staan zonder trillende beentjes of dichtvallende ogen. Het plan is om op tijd te gaan slapen, dat moet niet moeilijk zijn in deze staat. Morgen moet ik om 5.40 uur klaar staan want ik vlieg weer op tijd naar Kauai. Mijn laatste eiland bezoek voor ik weer naar huis vlieg. 

Aloha!