Tranquilo

Ik moet zeggen het sfeertje wat hier hangt in het land bevalt me goed. Ik voel me best wel thuis hier. Ik hou van het eten, de mensen zijn vriendelijk, ontzettend behulpzaam en hebben iets moois over zich heen. Wat me ook opvalt is dat ze allemaal hard werken, ze zijn er niet vies van. Dag of nacht het lijkt allemaal niet uit te maken. Ik heb nog geen enkele dakloze gezien of een bedelaar. Het maakt niks uit hoe oud ze zijn, maar ze doen iets voor hun geld. Ik hou van deze soort van trots of mentaliteit. Ik heb ook niet echt het idee dat deze mensen er ongelukkig uitzien. Ze staan relax in het leven en doen wat ze moeten doen zonder gezeur of gehaast. Ik hou ervan. 

En dit geeft ook af op mij gelukkig. Ik word er rustig van en besluit vandaag een dagje op het strand te gaan liggen. 

Tijdens het inpakken van me tas op de kamer ontmoet ik een Indiaas meisje uit New York, Neha. We besluiten vandaag samen opzoek te gaan naar een beach club in Tulum. Dit gaan we doen met de bus, want volgens de Mexicanen zelf is dat prima te doen. 

Het schijnt dus 2.5 uur rijden te zijn met de bus en een paar keer overstappen tussendoor. Maar zo makkelijk en overzichtelijk als hun het doen laten blijken was het dus niet. Er rijden zoveel soorten bussen en allemaal met verschillende prijzen. Geen idee waar je moet uitstappen of waar je je kaartje moet kopen. De ene keer aan een loket en andere keer in de bus zelf. Geen duidelijke bus schemas, althans voor ons niet dan. 

​​​​​​Maar gelukkig zijn de mensen heel erg behulpzaam en ontdekken we dat je met hele kleine busjes heel goed kunt reizen naar Tulum of andere plaatsen voor weinig geld. 2.5 uur later komen we dan eindelijk aan op het strand. Ons geduld wordt beloond met een prachtige strand met wit zacht zand en helder blauw water. We bestellen wat te eten en te drinken, nemen een duik en rusten uit. Ik heb slechtere momenten in mijn leven gehad ☺️. 

Wanneer we besluiten terug richting het hotel te gaan, lopen we langs een beach club waar hele harde 'untssj untssj untssj' muziek opstaat. (Bedenken even het geluid erbij, dan raak je ook even enthousiast als wij op dat moment) 😂

Voor we naar binnen kunnen moeten we eerst onze flessen water in leveren. Als we de prijzen zien van de cocktails, begrijp ik waarom. 1 cocktail kost 25 dollar en ik kom nog niet eens in de buurt van tipsy zijn. Maar net op het moment dat we een beetje op gang komen en meer willen dansen, krijgen we de rekening en maken ze het licht uit. We snappen het nog niet helemaal, want het is pas 18.30 uur. Wij gaan nergens heen hoor! Maar als we de dansers zien weglopen in hun normale kleren en de parasols worden opgeruimd begrijpen we dat de tent gaat sluiten. Een beetje teleurgesteld, want ik had wel zin in een feestje.

​​​​​​Uiteindelijk in de bus op de terugweg slaat de jetlag in. Ondanks de hobbelige en wilde rit kan ik met geen mogelijkheid me ogen openhouden. Ik ben blij dat Neha mee is, want ik had waarschijnlijk mijn halte gemist en lag ik tot eind station gewoon te pitten in de bus. 

Aangekomen in het hotel willen we onze dag goed afsluiten met taco's en Tequila's. Hier ontmoeten we Jon, die gezellig mee doet. Ik weet niet of het door de taco's en/of door de Tequila kwam, maar we hebben zulke mooie open gesprekken met elkaar. Ik verbaas me er zelf over dat ik zo open en eerlijk kan en mag zijn tegen mensen die ik in principe niet ken, maar zo goed aanvoelen om mijn verhaal mee te delen. En dit doet me dan ook meteen beseffen, hoe verschrikkelijk ik het slapen in een hostel ook vind (gezien de properheid), ik wel dit soort momenten juist heel erg waardeer. Ik ontmoet zoveel leuke mensen en heb er meteen een hele mooie aparte verbinding mee. 

Dit gezegd en gevoeld te hebben besluit ik dat het tijd wordt dat ik ga slapen. Morgen ga ik naar de Chichén itza, al om 6.45 uur in de ochtend.